3 Δεκεμβρίου, εφέτος, αλλά και κάθε χρόνο είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Δεν είναι κάποια θρησκευτική εορτή αλλά προσφέρεται για περισυλλογή, αυτοκριτική κι αναθεώρηση σκέψεων και πράξεών μας. Ούτε Εθνική εορτή είναι, μα κρίνω πως αποτελεί ένα Εθνικό ζήτημα, αφού μας θυμίζει πως η Ελλάδα κι εμείς οι Έλληνες, ο καθένας μας ξεχωριστά, ανήκουμε σε μια εποχή αρκετών δεκαετιών πριν. Πιστεύω πως τότε που βλέπαμε ανάπηρο και του προσφέραμε δραχμές, καλώς πράτταμε μιας και το κράτος κι η ίδια η κοινωνία, αδιαφορούσε στο να βρει τι πραγματικά θα έκανε καλύτερη τη ζωή του ανάπηρου, πέρα από το οικονομικό ζήτημα. Όμως, πρέπει να παραδεχτούμε πως άλλες χώρες χειρίστηκαν τα δικαιώματα των αναπήρων πολύ καλύτερα. Απλώς, τους ενέταξαν ως ενεργά μέλη της κοινωνίας τους. Έτσι απλά! Έπραξαν πρώτα ως μεμονωμένοι άνθρωποι, απλοί φίλοι, συμμαθητές, συνάδελφοι κι έπειτα ως κρατικός μηχανισμός της εκάστοτε χώρας.
Στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία λοιπόν, την 3η Δεκέμβρη, ας κάνουμε ο καθένας μας ένα βήμα παραπάνω. Ας είμαστε αυτό που πρέπει και θέλουμε να είμαστε, μα δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα! Ας θαυμάσουμε τα άτομα με αναπηρία που διψούν για ζωή και καταφέρνουν απίστευτα πράγματα.
Αγαπητέ αναγνώστη. Ειδικός δεν είμαι, αλλά επίτρεψέ μου να σου εκμυστηρευτώ συναισθήματα, που ψάχνω αφορμή για να τα πω και νομίζω πως σήμερα είναι ιδανική ευκαιρία. Δε θέλω να σε κουράσω, γι’ αυτό τα λόγια μου θα είναι όσο πιο μετρημένα μπορώ, με συνοδεία μερικών εικόνων που «λένε» πολλά.
Με τσαντίζει όμως η εικόνα του «δυο φορές ανάπηρου τυρόγαλου» (έτσι τον χαρακτήρισα, ως χωριάτης κι εγώ), που με το βαν του να γράφει «βιομηχανία γάλακτος» πάρκαρε λοξά καλύπτοντας και τις δύο μοναδικές θέσεις αναπήρων, ώστε να πάρει τη φραπεδιά από του Φλόκα, στη γνωστή μας στάση έξω από τα Μέγαρα. Σημείο που κάθε φορά που αν το δω πιασμένο θα καλύπτει και τις δύο θέσεις από κάποιον μικρόμυαλο. Όταν σταματήστε εκεί, παρατηρήστε το κι εσείς.
Είμαι από τους Μολάους, που αν δεν κάνω λάθος υπάρχουν 2 θέσεις για ΑμεΑ. Μία πάνω από την κεντρική εκκλησία μας και μία στο πάρκινγκ μπροστά από την Εθνική τράπεζα. Δε θα πω ποιοι παρκάρουν εκεί, δεν κάνω κουτσομπολιό. Αυτό που με θλίβει είναι που διαπίστωσα πως δεν αφήνουν το αυτοκίνητο τους εκεί ακμαίοι συμπολίτες μας επειδή πιστεύουν πως θα τους γράψει η τροχαία και μόνο γι΄αυτό! Περισσότερο απ’ όλα όμως, με τσαντίζει που κλείνουν τη μοναδική είσοδο για αμαξίδιο, μπροστά στο νοσοκομείο Μολάων! Τι να πω μάλιστα, όταν μια φορά το αυτοκίνητο που έκλεινε την είσοδο, είχε και σήμα γιατρού στο τζάμι!
Φωτογραφίες: Για κάθε θέση που έχουν πιάσει, δώστε τους κι από 1 παράσημο μ…..΄..ς! :
Πρέπει να καταλάβουμε πως ΑΜΕΑ είναι πολλοί συμπολίτες μας, που εμείς οι ίδιοι, άθελά μας, τους έχουμε φυλακίσει στο ίδιο τους το σπίτι. Φτάνει μόνο φράση του τύπου «έλα μωρέ. Πόσους αναπήρους έχουμε;…» Επειδή πληροφορήθηκα λοιπόν, να σας πω πως 1 στους 5 περίπου ανθρώπους, έχουν κάποια μορφή αναπηρίας.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ γιατί έχω να δω πολύ καιρό ή δεν έχω δει ποτέ έναν τυφλό του χωριού μου, για τον οποίο γνωρίζω για την ύπαρξή του;
Που βρίσκεται εκείνο το κωφό παιδί που η έλλειψη πεζοδρομίου τον ανάγκαζε να περπατά στο δρόμο κι απ’ όταν το χτύπησε τροχοφόρο απομονώθηκε;
Γιατί ο φίλος ή η φίλη μου με το αμαξίδιο, αρνούνται να με συναντήσουν για καφέ;
Τι να συμβαίνει στο Α εστιατόριο που καθημερινά βλέπω ΑμεΑ να συχνάζουν, ενώ πιο πέρα, στο Β και στο Γ δεν τους έχω δει ποτέ; Αφού το σκαλοπάτι που έχουν μπροστά είναι μόνο 5 πόντους, αλλά ούτε η τουαλέτα έχει σκαλί. Τι λείπει; Ο καλός καφές ή κάτι άλλο;
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΩ για όποιο δημόσιο ή ιδιωτικό έργο, όταν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει ράμπα, wc, πεζοδρόμιο για ΑΜΕΑ;
ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ κι ενημερώσεις για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον μόνο λίγων ευαισθητοποιημένων. Ειδικά αν γίνονται π.χ. 9 το πρωί μιας Πέμπτης, πόσοι θα παρατήσουν τις δουλειές τους να πάνε;… … … Τους αδιάφορους ποιος θα τους ενημερώσει;
Μήπως να οργανωθεί μια ΞΑΦΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ πολλών ΑμεΑ σε άσχετη εκδήλωση, σε χώρο χωρίς πρόσβαση για τους ίδιους, που θα ευαισθητοποιήσει τους αδιάφορους για ΑμεΑ οργανωτές;… Π.χ. φανταστείτε τι θα γινόταν σε μια πολιτική ομιλία, σε χώρο με πρόσβαση μόνο από σκαλοπάτια και χωρίς ανελκυστήρα. Καλή ιδέα ή όχι;
ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΑΜΕΑ; Θα υπάρχουν συμπολίτες μου, που να ενδιαφερθούν για την ίδρυσή του; Τι λέω τώρα. Αφού δε διδάσκονται καν αθλήματα ΑΜΕΑ στα σχολεία
Καλά είναι και τα βίντεο, για όσους δε χαραμίζουν το χρόνο τους γι’ αυτά που γράφουμε.
About the Author
